De Eerste Wereldoorlog (1914-1918) had een enorm impact op het landschap en kan gezien worden als een culturele ramp. Deze gebeurtenis creëerde een compleet nieuw landschap vol met modder, kraters en militaire structuren. Honderd jaar later zijn na een spectaculaire reconstructie van het landschap nog steeds relicten zichtbaar. Deze vormen dan ook de laatste landschappelijk getuige van een bewogen periode dat vier jaar lang duurde in onze streken. Het doctoraatsonderzoek van Hanne Van den Berghe richt zich op de huidige locatie en historische dimensie van deze relicten in de provincie West-Vlaanderen. Deze studie wordt volbracht in drie verschillende streken met elk een ander landschapstype en oorlogsvoering, namelijk de streek rond Nieuwpoort, Ieper en Kemmel. Methodologisch wordt er gebruik gemaakt van een landschapskarakterisering gaande van 1914 tot vandaag. De basisbronnen voor deze karakterisering bestaan uit waardevolle historische luchtfoto's die genomen werden tijdens en na de oorlog. Deze zijn van van verschillende archieven afkomstig. Dit materiaal wordt verwerkt gebruik makend van verschillende ruimtelijke analysetechnieken. Naast de landschapskarakterisering worden actoren en achterliggende processen beschreven die mee de reconstructie van het landschap na de oorlog bepaalden.